سرمایه گذاری جایگزین چیست؟ همه چیز درباره سرمایه گذاریهای جایگزین

سرمایه گذاری جایگزین چیست؟

سرمایه گذاری جایگزین، دارایی مالی است که در یکی از دسته های سرمایه گذاری متعارف قرار نمی گیرد. دسته بندی های متعارف شامل سهام، اوراق قرضه و پول نقد است. سرمایه گذاری های جایگزین می تواند شامل سهام خصوصی یا سرمایه گذاری خطرپذیر، صندوق های تامینی، قراردادهای آتی مدیریت شده، آثار هنری و عتیقه، کالاها و قراردادهای مشتقه باشد. املاک نیز اغلب به عنوان سرمایه گذاری جایگزین طبقه بندی می شود.

درک سرمایه گذاری های جایگزین

اکثر دارایی های سرمایه گذاری جایگزین توسط سرمایه گذاران نهادی یا افراد معتبر و با ارزش خالص به دلیل ماهیت پیچیده، فقدان مقررات و درجه ریسک نگهداری می شوند. بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های جایگزین دارای حداقل سرمایه‌گذاری و ساختار کارمزد بالایی هستند، به‌ویژه زمانی که با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های قابل معامله در مبادله (ETF) مقایسه می‌شوند. این سرمایه گذاری ها همچنین فرصت کمتری برای انتشار داده های عملکرد قابل تایید و تبلیغ برای سرمایه گذاران بالقوه دارند. اگرچه دارایی‌های جایگزین ممکن است حداقل‌های اولیه و کارمزدهای سرمایه‌گذاری اولیه بالایی داشته باشند، هزینه‌های مبادله معمولاً به دلیل سطوح پایین‌تر گردش مالی کمتر از دارایی‌های معمولی است.

آموزش هوش مالی

اکثر دارایی های جایگزین نسبتاً نقدشونده نیستند، به خصوص در مقایسه با همتایان معمولی خود. به عنوان مثال، به دلیل تعداد محدود خریداران، احتمالاً برای سرمایه گذاران فروش یک شرکت فروش ترشیجات در مقایسه با 1000 سهام شرکت اپل، بسیار دشوارتر است. سرمایه‌گذاران ممکن است حتی در ارزیابی سرمایه‌گذاری‌های جایگزین مشکل داشته باشند، زیرا دارایی‌ها و معاملات مربوط به آن‌ها اغلب نادر هستند. به عنوان مثال، فروشنده یک سکه طلای 20 دلاری Saint-Gaudens Double Eagle در سال 1933 ممکن است در تعیین ارزش آن مشکل داشته باشد، زیرا تنها 13 سکه وجود دارد و تنها یک سکه می تواند به طور قانونی مالکیت داشته باشد.

ویژگی های سرمایه گذاری جایگزین

تقریباً همه سرمایه‌گذاری‌های جایگزین دارای ویژگی‌های زیر هستند که آنها را از شکل‌های سنتی سرمایه‌گذاری متمایز می‌کند:

1. همبستگی کم با سرمایه گذاری های سنتی

این ممکن است برای سرمایه گذاران بالقوه بسیار مفید باشد زیرا همبستگی کم فرصت هایی را برای تنوع پرتفوی فراهم می کند.

2. تعیین ارزش اساسی دشوار است

سرمایه گذاری های جایگزین اغلب به طور ذاتی در هنگام ارزش گذاری پیچیده هستند. ارزش گذاری یک سرمایه گذاری جایگزین ممکن است به دانش خاصی نیاز داشته باشد و برخی از سرمایه گذاری های عجیب و غریب، مانند هنرهای زیبا، ممکن است الگوهای تقاضای غیرقابل پیش بینی را نشان دهند. علاوه بر این، آنها ممکن است در ماهیت خود منحصر به فرد باشند، که ارزش گذاری را نیز پیچیده می کند.

3. نقدینگی نسبتا کم

به طور کلی، سرمایه گذاری های جایگزین دارای نقدینگی نسبتاً کمی هستند، به ویژه در مقایسه با سرمایه گذاری های سنتی. نقدینگی پایین را می‌توان با نبود بازارهای متمرکز و تقاضای کم برای برخی از دارایی‌ها نسبت به سرمایه‌گذاری‌های سنتی توضیح داد (به آثار هنری معاصر فکر کنید). علاوه بر این، برخی از سرمایه گذاری ها با محدودیت هایی در خصوص خروج از سرمایه گذاری همراه هستند.

4. هزینه های خرید بالا

سرمایه گذاری های جایگزین اغلب با هزینه های خرید بالا همراه است. برخی از سرمایه گذاری های جایگزین مانند صندوق های تامینی به حداقل مبلغ سرمایه گذاری و همچنین کارمزد نیاز دارند.

مقررات سرمایه گذاری های جایگزین

حتی زمانی که آنها شامل موارد منحصر به فردی مانند سکه یا آثار هنری نمی شوند، سرمایه گذاری های جایگزین به دلیل فقدان مقررات مستعد کلاهبرداری و کلاهبرداری از سرمایه گذاری هستند.

سرمایه‌گذاری‌های جایگزین معمولاً نسبت به سرمایه‌گذاری‌های معمولی تابع ساختار قانونی کمتر شفافی هستند. آنها تحت حوزه قانون اصلاحات داد-فرانک وال استریت و حمایت از مصرف کننده قرار می گیرند و اقدامات آنها توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) مورد بررسی قرار می گیرد. با این حال، آنها معمولاً مجبور نیستند در SEC ثبت نام کنند. به این ترتیب، آنها مانند صندوق های سرمایه گذاری متقابل و ETF ها توسط SEC نظارت یا تنظیم نمی شوند.

بنابراین، ضروری است که سرمایه‌گذاران در هنگام بررسی سرمایه‌گذاری‌های جایگزین، دقت لازم را انجام دهند. در برخی موارد، تنها سرمایه گذاران معتبر ممکن است در پیشنهادات جایگزین سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاران معتبر کسانی هستند که دارایی خالص آنها بیش از 1 میلیون دلار است – بدون احتساب اقامتگاه اصلی آنها – یا با درآمد سالانه حداقل 200000 دلار (یا 300000 دلار همراه با درآمد همسر). متخصصان مالی که دارای مجوز FINRA سری 7، 65 یا 82 هستند نیز ممکن است به عنوان یک سرمایه گذار معتبر واجد شرایط باشند.

استراتژی برای سرمایه گذاری های جایگزین

سرمایه‌گذاری‌های جایگزین معمولاً همبستگی کمی با سرمایه‌گذاری‌های موجود در طبقات دارایی استاندارد دارند. این همبستگی کم به این معنی است که آنها اغلب برخلاف بازارهای سهام و اوراق قرضه حرکت می کنند. این ویژگی آنها را به ابزاری مناسب برای تنوع بخشیدن به پورتفولیو تبدیل می کند. سرمایه‌گذاری در دارایی‌های سخت، مانند طلا، نفت، و اموال غیرمنقول نیز یک پوشش موثر در برابر تورم ایجاد می‌کند که به قدرت خرید پول کاغذی آسیب می‌زند.

به همین دلیل، بسیاری از صندوق‌های بزرگ نهادی مانند صندوق‌های بازنشستگی و موقوفات خصوصی اغلب بخش کوچکی از پرتفوی خود را – معمولاً کمتر از 10٪ – به سرمایه‌گذاری‌های جایگزین مانند صندوق‌های تامینی اختصاص می‌دهند.

سرمایه گذار خرده فروشی غیر معتبر همچنین به سرمایه گذاری های جایگزین دسترسی دارد. صندوق‌های متقابل جایگزین و صندوق‌های قابل معامله در مبادله – که صندوق‌های جایگزین یا آلت نقدی نیز نامیده می‌شوند – اکنون در دسترس هستند. این صندوق‌های جایگزین فرصت کافی برای سرمایه‌گذاری در دسته‌های دارایی جایگزین را فراهم می‌کنند، که قبلاً دسترسی به آن برای افراد عادی دشوار و پرهزینه بود. از آنجایی که آنها به صورت عمومی معامله می شوند، صندوق های جایگزین در SEC ثبت و تنظیم می شوند، به ویژه توسط قانون شرکت سرمایه گذاری در سال 1940.

نمونه ای از سرمایه گذاری های جایگزین

فقط تنظیم شدن به این معنی نیست که صندوق های جایگزین سرمایه گذاری ایمن هستند. SEC (مخفف کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) خاطرنشان می کند: “بسیاری از صندوق های سرمایه گذاری جایگزین، سابقه عملکرد محدودی دارند.”

همچنین، اگرچه پرتفوی متنوع آن به طور طبیعی خطر زیان را کاهش می دهد، یک صندوق جایگزین همچنان در معرض خطرات ذاتی دارایی های اساسی خود است. در واقع، سابقه ETF هایی که در دارایی های جایگزین تخصص دارند، متفاوت بوده است.

به عنوان مثال، از ژانویه 2022، ETF جهانی املاک و مستغلات SPDR Dow Jones بازده سالانه پنج ساله 6.17٪ داشت. 7 در مقابل، ETF اکتشاف و تولید نفت و گاز SPDR S&P بازدهی 6.40-% را برای مدت مشابه ثبت کرد.

چند سرمایه گذاری جایگزین

صندوق‌های تامینی معمولاً به عنوان مشارکت‌های سرمایه‌گذاری خصوصی سازماندهی می‌شوند که در آن شریک عمومی پورتفولیو را مدیریت می‌کند و تصمیمات سرمایه‌گذاری را می‌گیرد. انتخاب‌های آن شخص فقط با اختیارات انتخابی صندوق محدود می‌شود.

صندوق های سرمایه گذاری خصوصی

صندوق‌های سهام خصوصی ابزارهای سرمایه‌گذاری تلفیقی هستند که هدف آنها به دست آوردن سهام کنترلی در شرکت‌های خصوصی و دولتی است. آنها نقش فعالی در مدیریت شرکت های پرتفوی خود و تامین سرمایه فکری و مالی دارند.

زمانی که یک صندوق خصوصی سهامی را در یک شرکت به دست می آورد، هدف معمولاً بازسازی شرکت و تامین سرمایه برای تسریع رشد است. صندوق زمانی که سهام خود را نقد می‌کند، سود می‌کند، یا از طریق سهام‌داری یک شرکت پرتفوی در یک عرضه اولیه عمومی (IPO) یا با فروش آن به شرکت دیگری.

صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر

صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر در ازای سهام ، سرمایه‌ای را برای استارت‌آپ‌های امیدوارکننده فراهم می‌کنند. مانند شرکت‌های سهام خصوصی، آنها ممکن است نقش فعالی در مدیریت داشته باشند و تخصص لازم را ارائه دهند.

با این حال، سرمایه‌گذاران سرمایه‌گذاری خطرپذیر تمایل دارند مدت بیشتری نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی سرمایه‌گذاری کنند. آنها با شرکت پورتفولیو کار می کنند و پیشرفت را زیر نظر می گیرند و در صورت برآورده شدن معیارهای مشخص، دورهای بودجه را آزاد می کنند. آنها پس از ادغام، اکتساب یا IPO از سرمایه گذاری خارج می شوند.

صندوق وجوه

یک صندوق از صندوق‌ها بسیار شبیه به یک صندوق تامینی عمل می‌کند، اما به جای سهام، اوراق قرضه یا سایر دارایی‌ها، در سایر صندوق‌های تامینی سرمایه‌گذاری می‌کند. صندوق‌های پوشش ریسک معمولاً حداقل نیازمندی‌های سرمایه‌گذاری بالایی دارند، بنابراین این رویکرد می‌تواند دسترسی سرمایه‌گذاران را گسترش دهد.

منابع طبیعی

منابع طبیعی شامل کالاها، زمین های کشاورزی و جنگل ها است. برای شرکت‌های بزرگ، سرمایه‌گذاری در کالاها به معنای خرید بشکه‌های نفت یا محموله‌های قطار سنگ آهن برای تولید محصولات دیگر است. سرمایه گذاران عادی می توانند در کالاها از طریق اوراق مشتقه مانند آتی و اختیار سرمایه گذاری کنند. سرمایه‌گذاری در جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی جریان‌های درآمدی جایگزین را بر اساس فروش درختان، چوب و  قیمت کالاهای کشاورزی به سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهد.

مشاور املاک

املاک و مستغلات در دسترس ترین چیزی است که می توانید به آن نگاه کنید – بسیاری از آمریکایی ها در حال حاضر با داشتن خانه های خود در این طبقه دارایی سرمایه گذاری می کنند. سرمایه گذاری در املاک و مستغلات به معنای خرید ملک واقعی یا خرید وجوهی است که در املاک و مستغلات سرمایه گذاری می کنند. سرمایه گذاران املاک و مستغلات پیش بینی می کنند ارزش در طول زمان افزایش یابد، در حالی که دارایی های املاک و مستغلات مانند ساختمان های آپارتمانی یا مراکز خرید درآمد ثابتی را از اجاره ایجاد می کنند.